کاش می شد که شقایق آن دل تار و سیاهش
تا ابد پاک و سپید از همه غم بود،
کاش می شد که اگر روزی مرا سخت فراموش شدی،
یاد آری همان روز که گفتی همه دنیای منی
تا اگر روز دگر بر من و بر تو همه خوبی دو دنیا همه دم ریزد و بارد
اشک از چشم من و تو بنماید همه اسرار جهان را.
همیشه همینه
تا زمانی که باشیم روشنیم
وقتی بریم تیره و تاریم
حقیقت همه چیزو روشن می کنه